кхме́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кхме́р кхме́ры
Р. кхме́ра кхме́раў
Д. кхме́ру кхме́рам
В. кхме́ра кхме́раў
Т. кхме́рам кхме́рамі
М. кхме́ру кхме́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кхмер м. кхмер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кхмер кхмер, род. кхме́ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кхмер,

гл. кхмеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кхме́ры, -аў, адз. кхмер, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Камбоджы.

|| ж. кхме́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. кхме́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кхме́ры, ‑аў; адз. кхмер, ‑а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Кампучыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)