ку́шаць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ку́шаю |
ку́шаем |
| 2-я ас. |
ку́шаеш |
ку́шаеце |
| 3-я ас. |
ку́шае |
ку́шаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ку́шаў |
ку́шалі |
| ж. |
ку́шала |
| н. |
ку́шала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ку́шай |
ку́шайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ку́шаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ку́шаць ’есці’ (Сл. паўн.-зах., Бяльк., Гарэц.). Укр. кушати, рус. кушать ’тс’, серб.-харв. ку̏шати ’каштаваць’, славен. kúšati ’тс’. Разарваны арэал распаўсюджання сведчыць аб праславянскім характары гэтага слова. Прасл. kusiti < гоц. kausjan (аблаўтная форма kiusan ’каштаваць’) (Мартынаў, Лекс. взаим., 7–72).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)