ку́чны, -ая, -ае.

Які харакгарызуецца густым размяшчэннем на невялікай тэрыторыі.

Кучныя ўсходы морквы.

К. палёт шроту.

|| наз. ку́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ку́чны ку́чная ку́чнае ку́чныя
Р. ку́чнага ку́чнай
ку́чнае		 ку́чнага ку́чных
Д. ку́чнаму ку́чнай ку́чнаму ку́чным
В. ку́чны (неадуш.)
ку́чнага (адуш.)		 ку́чную ку́чнае ку́чныя (неадуш.)
ку́чных (адуш.)
Т. ку́чным ку́чнай
ку́чнаю		 ку́чным ку́чнымі
М. ку́чным ку́чнай ку́чным ку́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ку́чны ку́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́чны, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца густым размяшчэннем на невялікай прастору. Кучныя ўсходы буракоў. Кучнае панаванне ў мішэнь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́чный ку́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)