кучара́ўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кучара́ўка кучара́ўкі
Р. кучара́ўкі кучара́вак
Д. кучара́ўцы кучара́ўкам
В. кучара́ўку кучара́вак
Т. кучара́ўкай
кучара́ўкаю		 кучара́ўкамі
М. кучара́ўцы кучара́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Кучара́ўка ’жоўтая вяргіня’ (Ян.). Да кучары (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)