Ку́ціна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ку́ціна
Р. Ку́ціна
Д. Ку́ціну
В. Ку́ціна
Т. Ку́цінам
М. Ку́ціне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ку́цін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ку́цін
Р. Ку́ціна
Д. Ку́ціну
В. Ку́цін
Т. Ку́цінам
М. Ку́ціне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Арбі́та. Новае запазычанне з лац. orbita, мяркуючы па націску, праз польскую, а магчыма, і праз рускую, дзе з сярэдзіны XVIII ст. (з польскай, лацінскай ці, зважаючы на форму орбит, з французскай, Фасмер, 3, 149; Куціна, Формиров, 138; Біржакава, 383).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)