куха́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак.

Гатаваць стравы; быць кухарам, кухаркай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куха́рыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. куха́ру куха́рым
2-я ас. куха́рыш куха́рыце
3-я ас. куха́рыць куха́раць
Прошлы час
м. куха́рыў куха́рылі
ж. куха́рыла
н. куха́рыла
Загадны лад
2-я ас. куха́р куха́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час куха́рачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

куха́рыць несов. стря́пать, гото́вить; куха́рничать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куха́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Гатаваць стравы; быць кухарам, кухаркай. Нядаўна, як хварэла маці, дзед сам кухарыў. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куха́рничать несов., разг. куха́рыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́варничать несов., уст. куха́рыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакуха́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Разм. Кухарыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кухто́рыць ’гатаваць, кухарыць’ (ТС). Да кухтаў (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)