Ку́харава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ку́харава
Р. Ку́харава
Д. Ку́хараву
В. Ку́харава
Т. Ку́харавам
М. Ку́хараве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́хараў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ку́хараў ку́харава ку́харава ку́харавы
Р. ку́харавага ку́харавай
ку́харавае		 ку́харавага ку́харавых
Д. ку́хараваму ку́харавай ку́хараваму ку́харавым
В. ку́хараў (неадуш.)
ку́харавага (адуш.)		 ку́хараву ку́харава ку́харавы (неадуш.)
ку́харавых (адуш.)
Т. ку́харавым ку́харавай
ку́хараваю		 ку́харавым ку́харавымі
М. ку́харавым ку́харавай ку́харавым ку́харавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адсе́сці, ‑сяду, ‑сядзеш, ‑сядзе; зак.

1. Аддзяліцца, адстаць (пра малако, хлеб і пад.). Цётка Хіма, набраўшы ў жменьку з карца вады, абгладжвала кожны бохан, мо для таго, каб блішчала скарынка, а мо каб ён не адсеў, і накрыла доўгім вышываным ручніком. Сабаленка. // Распасціся на тварожыстую масу і сыроватку; адкіпець (пра малако). Прывезла [старая] малако і парыць пачала. Яно ж яшчэ не закіпела, Як тут жа і адсела. Корбан.

2. Здаць назад. Тады [Ратушняк] узяў тузануў за лейцы — конь падагнуў яшчэ горш галаву і адсеў назад у аглоблях: не пайшоў. Пташнікаў.

3. перан. Разм. Адлегчы, спасці. Ганна Кухарава знарок мігнула Зосі і паклікала пайсці на двор «паглядзець, ці мароз адсеў». Крапіва. І ўсе згрызоты нейк адселі, І ўсе тут зноў павесялелі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)