ку́фар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́фар ку́фры
Р. ку́фра ку́фраў
Д. ку́фру ку́фрам
В. ку́фар ку́фры
Т. ку́фрам ку́фрамі
М. ку́фры ку́фрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ку́фар, -фра, мн. -фры, -фраў, м.

Вялікая скрынка з векам для захоўвання тканіны, адзежы, каштоўнасцей.

|| прым. ку́фравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́фар, -фра м. сунду́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́фар, ‑фра, м.

Вялікая скрынка з векам і замком для захоўвання тканіны, адзежы, каштоўнасцей. Дастаць з куфра бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ку́фар ’скрыня’ (Касп., Сцяц. Нар., Сцяшк., КЭС, лаг., Гарэц., Бяльк., Янк. Мат., В. В., Мядзв.). Запазычанне праз польскую мову з ням. Koffer (Слаўскі, 3, 320; Кюнэ, Poln., 70).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

куфар, скрыня

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

куфэ́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

1. Невялікі куфар; тое, што і куфар.

2. Дарожная скрынка (род чамадана), звычайна прыгожа аформленая.

|| прым. куфэ́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пако́ўны, -ая, -ае.

Ёмісты, здольны многа змясціць чаго-н.

П. куфар.

|| наз. пако́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысу́нуць, -ну, -неш, -не; -су́нь; -нуты; зак., што.

Сунучы, наблізіць.

П. куфар да сцяны.

|| незак. прысо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прысо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Ку́пар ’куфар’ (Нар. лекс., Шн., Сл. паўн.-зах.). Да куфар (ГЛ-).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)