куфа́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. куфа́йка куфа́йкі
Р. куфа́йкі куфа́ек
Д. куфа́йцы куфа́йкам
В. куфа́йку куфа́йкі
Т. куфа́йкай
куфа́йкаю		 куфа́йкамі
М. куфа́йцы куфа́йках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Куфа́йка ’фуфайка’ (Нас., Сл. паўн.-зах., Янк. Мат., Сцяшк., Мат. Маг., Жд. 3, Бяльк.). Гл. фуфайка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)