ку́ты, -ая, -ае.

Тое, што і каваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Куты́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Куты́
Р. Куто́ў
Д. Кута́м
В. Куты́
Т. Кута́мі
М. Кута́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ку́ты ку́тая ку́тае ку́тыя
Р. ку́тага ку́тай
ку́тае		 ку́тага ку́тых
Д. ку́таму ку́тай ку́таму ку́тым
В. ку́ты (неадуш.)
ку́тага (адуш.)		 ку́тую ку́тае ку́тыя (неадуш.)
ку́тых (адуш.)
Т. ку́тым ку́тай
ку́таю		 ку́тым ку́тымі
М. ку́тым ку́тай ку́тым ку́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ку́ты ку́тая ку́тае ку́тыя
Р. ку́тага ку́тай
ку́тае		 ку́тага ку́тых
Д. ку́таму ку́тай ку́таму ку́тым
В. ку́ты (неадуш.)
ку́тага (адуш.)		 ку́тую ку́тае ку́тыя (неадуш.)
ку́тых (адуш.)
Т. ку́тым ку́тай
ку́таю		 ку́тым ку́тымі
М. ку́тым ку́тай ку́тым ку́тых

Кароткая форма: ку́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́ты, см. кава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і каваны (у 4 знач.). Анатоль па бярэзніку прабраўся на дарогу. Яго ўвагу прыцягнулі свежыя адбіткі кутых конскіх капытоў. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́т куты́
Р. кута́ куто́ў
Д. куту́ кута́м
В. ку́т куты́
Т. куто́м кута́мі
М. куце́ кута́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раску́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -ку́ты; зак., каго-што.

Тое, што і раскаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́ваный прил. кава́ны, ку́ты; (подкованный — обычно) падкава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Раскава́ны ’вызвалены ад акоў’, ’вольны, нічым не абмежаваны’ (ТСБМ), раску́ты (Байк. і Некр.). Утворана з пераносным значэннем ад раскава́ць < кава́ць, што магло без прыстаўкі азначаць ’закоўваць у ланцугі’. Цікава, што ў гэтым значэнні вядома укр. кува́ти ’тс’, ст.-рус. ковати ’закоўваць у аковы’ (сустракаецца ў Наўгародскім летапісе 1228 г.), ст.-польск. kować ’закоўваць у ланцугі’. Можна меркаваць яшчэ пра больш раннюю семантыку каваць ’абіваць каваным металам’, напрыклад, ст.-рус. ковати ’тс’ (сустракаецца ў Іпацьеўскім летапісе 1175 г.) < прасл. *kovati ’біць’, параўн. каваны жалезам ’абіты жалезам’. Варыянт раску́ты, як ку́ты, куць ’каваць’ (Байк. і Некр.), імаверна, з польск. kuć ’каваць’, што з’яўляецца вынікам выраўновання дзеяслоўных асноў польск. дыял. kować > kuje > kuć. Гл. кава́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)