кур’е́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пасыльны ва ўстанове, які выконвае розныя даручэнні.

2. Службовая асоба, якая развозіць спешныя афіцыйныя даручэнні, сакрэтную пошту.

○

Дыпламатычны кур’ер — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў, які перавозіць дыпламатычную пошту.

|| прым. кур’е́рскі, -ая, -ае.

Кур’ерскія даручэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кур’е́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кур’е́р кур’е́ры
Р. кур’е́ра кур’е́раў
Д. кур’е́ру кур’е́рам
В. кур’е́ра кур’е́раў
Т. кур’е́рам кур’е́рамі
М. кур’е́ру кур’е́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кур’е́р м. курье́р;

○ дыпламаты́чны к. — дипломати́ческий курье́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кур’е́р, ‑а, м.

1. Пасыльны ва ўстанове, які разносіць дзелавыя паперы. Кур’ер рэдакцыі.

2. Службовая асоба, якая развозіць спешныя даручэнні. — Абавязак кур’ера быць аператыўным, загады выконваць бездакорна. Васілевіч.

•••

Дыпламатычны кур’ер — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў, які перавозіць дыпламатычную пошту.

[Фр. courrier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кур’е́р ’пасыльны ва ўстанове’ (ТСБМ). Праз рус. курьер ’тс’ запазычана з польск. kurier (Шанскі, 2, 8, 459).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

курье́р кур’е́р, -ра м.;

дипломати́ческий курье́р дыпламаты́чны кур’е́р;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фельд’е́гер, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Ваенны або ўрадавы кур’ер для дастаўкі важных даручэнняў.

|| прым. фельд’е́герскі, -ая, -ае.

Фельд’егерская пошта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыпкур’е́р м. (дыпламаты́чны кур’е́р) дипкурье́р (дипломати́ческий курье́р)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассы́льны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да рассылкі, звязаны з рассылкай.

2. у знач. наз. рассы́льны, -ага, мн. -ыя, -ых. м. Кур’ер, які разносіць пакеты, пісьмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыпкур’е́р, ‑а, м.

Службовая асоба, якая дастаўляе дыпламатычную пошту; дыпламатычны кур’ер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)