курэ́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
курэ́цкі |
курэ́цкая |
курэ́цкае |
курэ́цкія |
| Р. |
курэ́цкага |
курэ́цкай
курэ́цкае |
курэ́цкага |
курэ́цкіх |
| Д. |
курэ́цкаму |
курэ́цкай |
курэ́цкаму |
курэ́цкім |
| В. |
курэ́цкі (неадуш.)
курэ́цкага (адуш.) |
курэ́цкую |
курэ́цкае |
курэ́цкія (неадуш.)
курэ́цкіх (адуш.) |
| Т. |
курэ́цкім |
курэ́цкай
курэ́цкаю |
курэ́цкім |
курэ́цкімі |
| М. |
курэ́цкім |
курэ́цкай |
курэ́цкім |
курэ́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
курэ́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які належыць курцу. Кончыў дзед сваё снеданне і дастаў курэцкія прылады — па ядзе добра і закурыць. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
курцо́ўскі, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і курэцкі. Курцоўскія прылады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)