курье́р кур’е́р, -ра м.;

дипломати́ческий курье́р дыпламаты́чны кур’е́р;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кур’е́р м. курье́р;

○ дыпламаты́чны к. — дипломати́ческий курье́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыпкур’е́р м. (дыпламаты́чны кур’е́р) дипкурье́р (дипломати́ческий курье́р)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дипкурье́р (дипломати́ческий курье́р) дыпкур’е́р, -ра м. (дыпламаты́чны кур’е́р).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кур’е́р ’пасыльны ва ўстанове’ (ТСБМ). Праз рус. курьер ’тс’ запазычана з польск. kurier (Шанскі, 2, 8, 459).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)