курса́нцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. курса́нцкі курса́нцкая курса́нцкае курса́нцкія
Р. курса́нцкага курса́нцкай
курса́нцкае		 курса́нцкага курса́нцкіх
Д. курса́нцкаму курса́нцкай курса́нцкаму курса́нцкім
В. курса́нцкі (неадуш.)
курса́нцкага (адуш.)		 курса́нцкую курса́нцкае курса́нцкія (неадуш.)
курса́нцкіх (адуш.)
Т. курса́нцкім курса́нцкай
курса́нцкаю		 курса́нцкім курса́нцкімі
М. курса́нцкім курса́нцкай курса́нцкім курса́нцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

курса́нцкі курса́нтский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курса́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да курсанта, належыць яму. Курсанцкая форма. Курсанцкі білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курса́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Навучэнец курсаў.

2. Навучэнец сярэдняй або вышэйшай ваеннай навучальнай установы.

К. сувораўскага вучылішча.

|| ж. курса́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. курса́нцкі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курса́нтский курса́нцкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)