курса́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. курса́нтка курса́нткі
Р. курса́нткі курса́нтак
Д. курса́нтцы курса́нткам
В. курса́нтку курса́нтак
Т. курса́нткай
курса́нткаю		 курса́нткамі
М. курса́нтцы курса́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

курса́нтка ж. курса́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курса́нтка курса́нтка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курса́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да курсант (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курса́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Навучэнец курсаў.

2. Навучэнец сярэдняй або вышэйшай ваеннай навучальнай установы.

К. сувораўскага вучылішча.

|| ж. курса́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. курса́нцкі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уча́щаяся сущ. навучэ́нка, -кі ж.; (ученица) вучані́ца, -цы ж.; (студентка) студэ́нтка, -кі ж.; (слушательница) слуха́чка, -кі ж.; (курсантка) курса́нтка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)