куро́ртніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. куро́ртніца куро́ртніцы
Р. куро́ртніцы куро́ртніц
Д. куро́ртніцы куро́ртніцам
В. куро́ртніцу куро́ртніц
Т. куро́ртніцай
куро́ртніцаю		 куро́ртніцамі
М. куро́ртніцы куро́ртніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

куро́ртніца ж., разг. куро́ртница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куро́ртніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да курортнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куро́ртнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які лечыцца, адпачывае на курорце.

|| ж. куро́ртніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куро́ртница куро́ртніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)