ку́рніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ку́рніца ку́рніцы
Р. ку́рніцы ку́рніц
Д. ку́рніцы ку́рніцам
В. ку́рніцу ку́рніцы
Т. ку́рніцай
ку́рніцаю		 ку́рніцамі
М. ку́рніцы ку́рніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́рніца, ‑ы, ж.

Уст. Курная хата. У сярэдзіне хата нагадвала даўнейшую курніцу. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)