ку́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ку́рны |
ку́рная |
ку́рнае |
ку́рныя |
| Р. |
ку́рнага |
ку́рнай
ку́рнае |
ку́рнага |
ку́рных |
| Д. |
ку́рнаму |
ку́рнай |
ку́рнаму |
ку́рным |
| В. |
ку́рны (неадуш.)
ку́рнага (адуш.) |
ку́рную |
ку́рнае |
ку́рныя (неадуш.)
ку́рных (адуш.) |
| Т. |
ку́рным |
ку́рнай
ку́рнаю |
ку́рным |
ку́рнымі |
| М. |
ку́рным |
ку́рнай |
ку́рным |
ку́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паку́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Тое, што і пакутлівы (у 1 знач.). За час свайго замужжа Ганна прывыкла таіцца, хаваць у душы і пакутны боль, і тугу, і надзеі. Мележ.
2. Які пераносіць, церпіць пакуты. І выпрастаў плечы пакутны араты, і зніклі з лучынаю курныя хаты. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ку́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які ацяпляецца, абаграваецца печкай без коміна. Курная хата. Курная лазня. // Закураны, задымлены. А хто ж Марына і Даніла? Як апынуліся яны У хатцы кінутай, панылай, Дзе сцены курныя адны? Колас.
2. Які вылучае многа дыму, копаці. Курны корч. Курная галавешка. □ Казалі, добра ў адзіноце Пабыць хоць некалькі гадзін, Але ў глушы, пры курным кноце Не доўга выседзіш адзін. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)