курлы́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. курлы́кну курлы́кнем
2-я ас. курлы́кнеш курлы́кнеце
3-я ас. курлы́кне курлы́кнуць
Прошлы час
м. курлы́кнуў курлы́кнулі
ж. курлы́кнула
н. курлы́кнула
Загадны лад
2-я ас. курлы́кні курлы́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час курлы́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

курлы́кнуць сов., однокр. курлы́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курлы́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да курлыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курлы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Пра жураўлёў: ствараць гукі, падобныя на «курлы».

|| аднакр. курлы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. курлы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курлы́кнуть сов., однокр. курлы́кнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закурлы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць курлыкаць. // Курлыкнуць некалькі разоў запар; пракурлыкаць. Нібы ў адказ дзяўчынцы птушкі дружна і моцна закурлыкалі і схаваліся за густым сасновым борам. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)