курку́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. курку́ма
Р. курку́мы
Д. курку́ме
В. курку́му
Т. курку́май
курку́маю
М. курку́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

курку́ма ж., обл. курку́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курку́ма бот. курку́ма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курку́ма, ‑ы, ж.

Травяністая расліна сямейства імбірных, з карэння якой здабываюць жоўтую фарбу і прыправу для ежы.

[Араб. korkom — жоўты імбір.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)