курбе́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. курбе́т курбе́ты
Р. курбе́та курбе́таў
Д. курбе́ту курбе́там
В. курбе́т курбе́ты
Т. курбе́там курбе́тамі
М. курбе́це курбе́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

курбе́т м., спорт., перен. курбе́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курбе́т спорт., перен. курбе́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курбе́т, ‑а, М ‑беце, м.

Скачок з падагнутымі пярэднімі нагамі, які выконвае верхавы конь. // Разм. Скачок, мудрагелістае па ў танцы.

[Фр. courbette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)