кура́тніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кура́тніца |
кура́тніцы |
| Р. |
кура́тніцы |
кура́тніц |
| Д. |
кура́тніцы |
кура́тніцам |
| В. |
кура́тніцу |
кура́тніц |
| Т. |
кура́тніцай
кура́тніцаю |
кура́тніцамі |
| М. |
кура́тніцы |
кура́тніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кура́тніца, ‑ы, ж.
Жанчына, якая даглядае курэй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куря́тница обл. кура́тніца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)