кура́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кура́й кура́і
Р. кура́я кура́яў
Д. кура́ю кура́ям
В. кура́й кура́і
Т. кура́ем кура́ямі
М. кура́і кура́ях

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кура́й I, -ра́ю м., бот. кура́й

кура́й II м., муз. кура́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кура́й​I бот. кура́й, -ра́ю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кура́й​II муз. кура́й, -ра́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кура́й ’свойская птушка з невыразнымі палавымі адзнакамі’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. курій ’тс’, польск. kurzej, чэш. kuřej, славац. kurej. Паўн.-слав. утварэнне — *kur‑ějь. Гл. кур 1 (параўн. Слаўскі, 3, 421).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)