курага́, -і́, ДМ -разе́, ж. (зб.).

Высушаныя абрыкосы без костачак.

Кампот з курагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курага́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. курага́
Р. курагі́
Д. куразе́
В. курагу́
Т. кураго́й
кураго́ю
М. куразе́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

курага́ ж., собир. курага́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курага́ курага́, -гі́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курага́, ‑і, ДМ ‑разе, ж., зб.

Разрэзаныя папалам і высушаныя без костачак абрыкосы.

[Ад цюрк. куруг — сухі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)