ку́пчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́пчык ку́пчыкі
Р. ку́пчыка ку́пчыкаў
Д. ку́пчыку ку́пчыкам
В. ку́пчыка ку́пчыкаў
Т. ку́пчыкам ку́пчыкамі
М. ку́пчыку ку́пчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́пчык м., разг., пренебр. ку́пчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́пчык, ‑а, м.

Разм. Купец, звычайна малады ці небагаты. Уздагон вазакам нехта весела едзе, — То купчык на санках імчыць. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купе́ц, -пца́, мн. -пцы́, -пцо́ў, м.

1. Багаты гандляр, уладальнік прыватнага гандлёвага прадпрыемства.

К. першай гільдыі.

2. Пакупнік (разм.).

Знайсці купца на тавар.

|| памянш. ку́пчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.; разм.).

|| павел. купчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, м. (да 1 знач.; разм.).

|| ж. купчы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х (да 1 знач.).

|| зб. купе́цтва, -а, н. (да 1 знач.).

|| прым. купе́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. сан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́пчик разг., пренебр. ку́пчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)