купе́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. купе́ц купцы́
Р. купца́ купцо́ў
Д. купцу́ купца́м
В. купца́ купцо́ў
Т. купцо́м купца́мі
М. купцу́ купца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

купе́ц, -пца́, мн. -пцы́, -пцо́ў, м.

1. Багаты гандляр, уладальнік прыватнага гандлёвага прадпрыемства.

К. першай гільдыі.

2. Пакупнік (разм.).

Знайсці купца на тавар.

|| памянш. ку́пчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.; разм.).

|| павел. купчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, м. (да 1 знач.; разм.).

|| ж. купчы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х (да 1 знач.).

|| зб. купе́цтва, -а, н. (да 1 знач.).

|| прым. купе́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. сан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

купе́ц купе́ц, -пца́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

купе́ц, -пца́ м.

1. купе́ц;

2. прост. покупа́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

купе́ц, ‑пца, м.

1. Уладальнік гандлёвага прадпрыемства, які займаецца прыватным гандлем. // У дарэвалюцыйнай Расіі — асоба купецкага саслоўя. Купец першай гільдыі.

2. Уст. Пакупнік. Сюды, на «Конскі базар», і з’язджаліся купцы коней. Хведаровіч. // Нар.-паэт. Пра жаніха ў час сватання. — Бывайце, суседзі! — крыкнуў Сімон .. — Прывязу вам купца-малайца, рыхтуйце вяселле! Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесоторго́вец лясны́ купе́ц;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

купчы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х, ж. (разм.).

1. гл. купец.

2. Жонка купца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гільдзе́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гільдыі. Гільдзейскі купец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

негацыя́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Аптовы купец, камерсант, які вёў гандаль пераважна за межамі сваёй краіны.

|| ж. негацыя́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. негацыя́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кампрадо́р, ‑а, м.

Туземны купец, пасрэднік паміж іншаземным капіталам і ўнутраным рынкам у некаторых залежных краінах Усходу.

[Ад ісп. comprador — пакупнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)