куні́цавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. куні́цавы куні́цавая куні́цавае куні́цавыя
Р. куні́цавага куні́цавай
куні́цавае		 куні́цавага куні́цавых
Д. куні́цаваму куні́цавай куні́цаваму куні́цавым
В. куні́цавы (неадуш.)
куні́цавага (адуш.)		 куні́цавую куні́цавае куні́цавыя (неадуш.)
куні́цавых (адуш.)
Т. куні́цавым куні́цавай
куні́цаваю		 куні́цавым куні́цавымі
М. куні́цавым куні́цавай куні́цавым куні́цавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

куні́цавы ку́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куні́цавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да куніцы. // Зроблены з футра куніцы. Куніцавая шапка.

2. у знач. наз. куні́цавыя, ‑ых. Сямейства млекакормячых драпежных жывёл, да якога адносяцца барсук, гарнастай, куніца і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Невялікі драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным футрам, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. куні́цавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́ний куні́цавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)