Ку́ндры

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ку́ндры
Р. Ку́ндраў
Д. Ку́ндрам
В. Ку́ндры
Т. Ку́ндрамі
М. Ку́ндрах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Ку́ндры ’апорнае прыстасаванне дли вясла на плыце’ (Сл. паўн.-зах.). Плытагонная тэрміналогія, як правіла, ням. паходжання. Але ў даным выпадку дакладную крыніцу вызначыць цяжка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)