кунга́с
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кунга́с |
кунга́сы |
| Р. |
кунга́са |
кунга́саў |
| Д. |
кунга́су |
кунга́сам |
| В. |
кунга́с |
кунга́сы |
| Т. |
кунга́сам |
кунга́самі |
| М. |
кунга́се |
кунга́сах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кунга́с мор. кунга́с, -са м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кунга́с, ‑а, м.
Вялікая лодка без палубы (грабная або парусная), якая пашырана на Далёкім Усходзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)