куна́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. куна́ты куна́тая куна́тае куна́тыя
Р. куна́тага куна́тай
куна́тае		 куна́тага куна́тых
Д. куна́таму куна́тай куна́таму куна́тым
В. куна́ты (неадуш.)
куна́тага (адуш.)		 куна́тую куна́тае куна́тыя (неадуш.)
куна́тых (адуш.)
Т. куна́тым куна́тай
куна́таю		 куна́тым куна́тымі
М. куна́тым куна́тай куна́тым куна́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Куна́ты ’густы, купчасты’ (Сл. паўн.-зах., Нар. лекс.), ’вастраверхі’ (Сцяшк. Сл.). Да куна (гл.)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)