куна́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. куна́да
Р. куна́ды
Д. куна́дзе
В. куна́ду
Т. куна́дай
куна́даю
М. куна́дзе

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Куна́да ’бульба’ (Сцяшк., Кіс., Гарэц., Сцяц., Федар. Рук ). Запазычанне з літ. kunodä ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)