кумі́цца, -млю́ся, -мі́шся, -мі́цца; -мі́мся, -міце́ся, -мя́цца; незак. (разм.).

Уступаць у кумаўскія адносіны.

|| зак. пакумі́цца, -млю́ся, -мі́шся, -мі́цца; -мі́мся, -міце́ся, -мя́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кумі́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кумлю́ся кумі́мся
2-я ас. кумі́шся куміце́ся
3-я ас. кумі́цца кумя́цца
Прошлы час
м. кумі́ўся кумі́ліся
ж. кумі́лася
н. кумі́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кумі́цца несов., разг. куми́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кумі́цца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; незак.

Разм. Станавіцца кумамі, уступаць у кумаўскія адносіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакумі́цца гл. куміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куми́ться несов., разг. кумі́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакумі́цца, ‑кумлюся, ‑кумішся, ‑куміцца; зак.

Разм. Стаць кумамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)