кумы́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кумы́чка кумы́чкі
Р. кумы́чкі кумы́чак
Д. кумы́чцы кумы́чкам
В. кумы́чку кумы́чак
Т. кумы́чкай
кумы́чкаю		 кумы́чкамі
М. кумы́чцы кумы́чках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кумы́чка кумы́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кумы́чка,

гл. кумыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумы́кі, -аў, адз. -мы́к, -а, м.

Народнасць, якая складае частку насельніцтва Дагестана.

|| ж. кумы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. кумы́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кумы́кі, ‑аў; адз. кумык, ‑а, м.; кумычка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. кумычкі, ‑чак; ж.

Народнасць, якая складае частку насельніцтва Дагестанскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)