кумы́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кумы́цкі кумы́цкая кумы́цкае кумы́цкія
Р. кумы́цкага кумы́цкай
кумы́цкае		 кумы́цкага кумы́цкіх
Д. кумы́цкаму кумы́цкай кумы́цкаму кумы́цкім
В. кумы́цкі (неадуш.)
кумы́цкага (адуш.)		 кумы́цкую кумы́цкае кумы́цкія (неадуш.)
кумы́цкіх (адуш.)
Т. кумы́цкім кумы́цкай
кумы́цкаю		 кумы́цкім кумы́цкімі
М. кумы́цкім кумы́цкай кумы́цкім кумы́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кумы́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кумыкаў, належыць ім. Кумыцкае насельніцтва. Кумыцкая мова. Кумыцкая культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумы́кі, -аў, адз. -мы́к, -а, м.

Народнасць, якая складае частку насельніцтва Дагестана.

|| ж. кумы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. кумы́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кумы́кский кумы́цкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)