кумы́с, -у, м.

Пажыўны напітак з малака кабылы, вярблюдзіцы.

Піць к.

|| прым. кумы́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кумы́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кумы́с
Р. кумы́су
Д. кумы́су
В. кумы́с
Т. кумы́сам
М. кумы́се

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кумы́с, -су м. кумы́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кумы́с кумы́с, -су м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кумы́с, ‑у, м.

Пажыўны напітак з малака кабылы, вярблюдзіцы, каровы, заквашанага асобай бактэрыяй і дражджавымі грыбамі.

[Ад цюрк. кымыз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кумы́с ’напітак з малака кабылы’ (ТСБМ). Запазычанне праз рус. з тат. кымызъ ’тс’ (Шанскі, 2, 8, 444).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)