кумаўскі́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кумаўскі́ |
кумаўска́я |
кумаўско́е |
кумаўскі́я |
| Р. |
кумаўско́га |
кумаўско́й
кумаўско́е |
кумаўско́га |
кумаўскі́х |
| Д. |
кумаўско́му |
кумаўско́й |
кумаўско́му |
кумаўскі́м |
| В. |
кумаўскі́ (неадуш.)
кумаўско́га (адуш.) |
кумаўску́ю |
кумаўско́е |
кумаўскі́я (неадуш.)
кумаўскі́х (адуш.) |
| Т. |
кумаўскі́м |
кумаўско́й
кумаўско́ю |
кумаўскі́м |
кумаўскі́мі |
| М. |
кумаўскі́м |
кумаўско́й |
кумаўскі́м |
кумаўскі́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кумаўскі́ разг. кумовско́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кумаўскі́, ‑ая, ‑ое.
Разм. Заснаваны на кумаўстве, сяброўскіх адносінах. Кумаўскія адносіны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кумаўство́, -а́, н. (разм.).
1. Сяброўскія адносіны паміж кумамі.
2. перан. Паблажлівасць у службовых справах сябрам або сваякам.
|| прым. кумаўскі́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кумовско́й разг. кумаўскі́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)