кулі́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кулі́да |
кулі́ды |
| Р. |
кулі́ды |
кулі́д |
| Д. |
кулі́дзе |
кулі́дам |
| В. |
кулі́ду |
кулі́ды |
| Т. |
кулі́дай
кулі́даю |
кулі́дамі |
| М. |
кулі́дзе |
кулі́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кулі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Абл. Баханка. Пад столлю на паліцы міскі, чыгуны, дзве куліды хлеба. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кулі́да и кулі́дка ж., обл. буха́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Кулі́да ’баханка’ (ТСБМ, Мат. Гом., Сл. паўн.-зах., Сержп., Грам., Серб., Маш., Янк. Мат., Вешт., Шн.). Укр. куліда. Як вызначае Вештарт (Лекс. Палесся, 109–110), куліда інавацыйная лексема, пашыраная на кампактнай тэрыторыі (Мазыршчына, Магілёўшчына, паўночная Жытоміршчына). Магчыма, іншамоўнага паходжання, паколькі не існуе карэнных семантычна блізкіх лексем і суфікса ‑іда.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)