кулявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кулявы́ кулява́я куляво́е кулявы́я
Р. куляво́га куляво́й
куляво́е		 куляво́га кулявы́х
Д. куляво́му куляво́й куляво́му кулявы́м
В. кулявы́ (неадуш.)
куляво́га (адуш.)		 куляву́ю куляво́е кулявы́я (неадуш.)
кулявы́х (адуш.)
Т. кулявы́м куляво́й
куляво́ю		 кулявы́м кулявы́мі
М. кулявы́м куляво́й кулявы́м кулявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кулявы́¹ гл. куль¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кулявы́² гл. куля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кулявы́ I пулево́й;

~во́е ране́нне — пулево́е ране́ние;

~ва́я стральба́ — пулева́я стрельба́

кулявы́ II кулево́й;

~ва́я сало́ма — кулева́я соло́ма; см. куль I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кулявы́ ​1, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да кулі. Кулявая стральба. // Утвораны куляй. Кулявое раненне.

кулявы́ ​2, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да куля ​1. Кулявая салома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куль¹, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Тоўсты сноп адборнай саломы, з якой раней рабілі стрэхі.

|| прым. кулявы́, -а́я, -о́е.

Кулявая салома.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́ля, -і, мн. -і, куль, ж.

Невялікі свінцовы або стальны прадаўгаваты снарад для стральбы з ручной агнястрэльнай зброі і кулямётаў.

Трасіруючая к.

Бранябойная к.

◊

Адліваць кулі (разм.) — ілгаць, хлусіць.

Вылецець куляй (разм.) — імкліва выбегчы адкуль-н.

|| прым. кулявы́, -а́я, -о́е.

Кулявое раненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пулево́й кулявы́;

пулево́е ране́ние куляво́е ране́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)