кулько́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кулько́вы кулько́вая кулько́вае кулько́выя
Р. кулько́вага кулько́вай
кулько́вае		 кулько́вага кулько́вых
Д. кулько́ваму кулько́вай кулько́ваму кулько́вым
В. кулько́вы
кулько́вага		 кулько́вую кулько́вае кулько́выя
кулько́вых
Т. кулько́вым кулько́вай
кулько́ваю		 кулько́вым кулько́вымі
М. кулько́вым кулько́вай кулько́вым кулько́вых

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

куль², -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Задняя частка рыбалоўнай снасці (невада, жака і пад.) у выглядзе вузкага доўгага мяшка, куды трапляе рыба пры лоўлі.

|| прым. кулько́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)