кульбі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кульбі́т |
кульбі́ты |
| Р. |
кульбі́та |
кульбі́таў |
| Д. |
кульбі́ту |
кульбі́там |
| В. |
кульбі́т |
кульбі́ты |
| Т. |
кульбі́там |
кульбі́тамі |
| М. |
кульбі́це |
кульбі́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кульбі́т м., спорт. кульби́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кульби́т спорт. кульбі́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)