куко́біцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
куко́блюся |
куко́бімся |
| 2-я ас. |
куко́бішся |
куко́біцеся |
| 3-я ас. |
куко́біцца |
куко́бяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
куко́біўся |
куко́біліся |
| ж. |
куко́білася |
| н. |
куко́білася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
куко́бся |
куко́бцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
куко́бячыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Куко́біцца ’гняздзіцца’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кукобіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Куко́біць ’песціць, даглядаць’ (Нас., Бяльк., Яруш., Касп., Кос., Гарэц., Др.-Падб., Шн.). Бел. кукобіць ад кукобау якое ўтворана па мадэлі худы > худоба, што дае права на рэканструкцыю *кук ’той, хто даглядае, песціць’. Гэта адпавядае літ. kaukas ’дамавік (дух, які прыносіць дабро дому)’ (гл. Тапароў, J–К, 293). Становіцца зразумелым і значэнне кукобіцца ’гняздзіцца’ (’быць звязаным з домам’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)