ку́зіка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ку́зіка |
ку́зікі |
| Р. |
ку́зікі |
ку́зік |
| Д. |
ку́зіцы |
ку́зікам |
| В. |
ку́зіку |
ку́зікі |
| Т. |
ку́зікай
ку́зікаю |
ку́зікамі |
| М. |
ку́зіцы |
ку́зіках |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ку́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.
Кармавая караняплодная расліна, гібрыд бручкі з кармавой капустай.
[Эст.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кузі́ка ’від бручкі’ (Жыв. сл.). Гл. кузюка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)