Ку́дры ’кучары’ (Яруш., Бяльк.). Да кудзер (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ку́дра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ку́дра ку́дры
Р. ку́дры ку́драў
Д. ку́дры ку́драм
В. ку́дру ку́дры
Т. ку́драй
ку́драю		 ку́драмі
М. ку́дры ку́драх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)