ку́дзерка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
Кучаравыя або накручаныя валасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ку́дзерка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ку́дзерка |
ку́дзеркі |
| Р. |
ку́дзеркі |
ку́дзерак |
| Д. |
ку́дзерцы |
ку́дзеркам |
| В. |
ку́дзерку |
ку́дзеркі |
| Т. |
ку́дзеркай
ку́дзеркаю |
ку́дзеркамі |
| М. |
ку́дзерцы |
ку́дзерках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ку́дзерка ж., уменьш., обл. ро́щица; коло́к м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ку́дзерка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.
1. часцей мн. (ку́дзеркі, ‑рак). Кучаравыя або накручаныя валасы. Аня была дзяўчына невысокая, гібкая, са зграбнай постаццю, ружова-смуглявым тварам і не надта цёмнымі валасамі, якія завіваліся кудзеркамі. Карпюк.
2. Абл. Невялікі вузкі ўчастак лесу. Цімохава сядзіба стаяла на горцы каля кудзеркі невялічкага кучаравага сасонніку. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ку́дзерка 1 ’гаёк, лясок’ (Нас., Чач., Бяльк., Жд. 2, З нар. сл., Нар. сл., Яшк.). Да кудра (гл.). Магчыма, кантамінацыя з кудзер (гл.).
Ку́дзерка 2 ’кавалачак недажатага збожжа, барада’ (З нар. сл.). Гл. кудзерка 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
коло́кII м., обл. перале́сак, -ска м., лясо́к, -ска́ м., ку́дзерка (ле́су), -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)