кугуа́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і пума.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кугуа́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кугуа́р кугуа́ры
Р. кугуа́ра кугуа́раў
Д. кугуа́ру кугуа́рам
В. кугуа́ра кугуа́раў
Т. кугуа́рам кугуа́рамі
М. кугуа́ры кугуа́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кугуа́р м., зоол. кугуа́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кугуа́р м., зоол. кугуа́р, -ра м., пу́ма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кугуа́р, ‑а, м.

Жывёліна сямейства кашэчых, якая водзіцца ў Паўночнай і Паўднёвай Амерыцы; пума.

[З мовы перуанск. індзейцаў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́ма, ‑ы, ж.

Буйны лясны драпежнік сям’і кашэчых, які водзіцца ў Амерыцы; кугуар.

[Ісп. puma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)