кубі́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кубі́нка кубі́нкі
Р. кубі́нкі кубі́нак
Д. кубі́нцы кубі́нкам
В. кубі́нку кубі́нак
Т. кубі́нкай
кубі́нкаю		 кубі́нкамі
М. кубі́нцы кубі́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кубі́нка,

гл. кубінцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кубі́нцы, -аў, адз. кубінец, -нца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Кубы.

|| ж. кубі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. кубі́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куби́нка кубі́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кубі́нцы, ‑аў; адз. кубінец, ‑нца, м.; кубінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. кубінкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Кубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)