Ку́барам ’імкліва, кулем’ (Сцяшк. Сл.). Да *кубар ’ваўчок’. Параўн. рус. кубарь ’тс’ і кубарем ’кулём’ (Фасмер, 2, 395).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

куба́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. куба́р куба́ры
Р. куба́ра куба́раў
Д. куба́ру куба́рам
В. куба́р куба́ры
Т. куба́рам куба́рамі
М. куба́ры куба́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Ко́барам ’кулём’ (Жд. 2). Гл. кубарам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)