крэо́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Нашчадак першых іспанскіх і партугальскіх каланізатараў у Лацінскай Амерыцы.

|| ж. крэо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. крэо́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэо́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. крэо́л крэо́лы
Р. крэо́ла крэо́лаў
Д. крэо́лу крэо́лам
В. крэо́ла крэо́лаў
Т. крэо́лам крэо́ламі
М. крэо́ле крэо́лах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крэо́л, ‑а, м.

1. Патомак першых іспанскіх і партугальскіх каланізатараў у Лацінскай Амерыцы.

2. Чалавек, які паходзіць ад шлюбу іспанцаў з індзейцамі, рускіх з алеутамі і інш.

[Фр. créole ад ісп. criollo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крео́л крэо́л, -ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жан. да крэол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)