кры́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кры́шка |
кры́шкі |
| Р. |
кры́шкі |
кры́шак |
| Д. |
кры́шцы |
кры́шкам |
| В. |
кры́шку |
кры́шкі |
| Т. |
кры́шкай
кры́шкаю |
кры́шкамі |
| М. |
кры́шцы |
кры́шках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кры́шка ж. (покрышка) на́крыўка, -кі ж.; (гроба, сундука и т. п.) ве́ка, -ка ср.; (коробки) ве́чка, -ка ср.;
◊
тут ему́ и кры́шка! тут яму́ і канцы́!
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кры́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Разм.
1. Века, накрыўка. Усхадзілася на чайніку крышка, заскакала, забразгацела. Лынькоў. Віктар са злосцю ляпнуў крышкай чамадана. Асіпенка.
2. у знач. вык. Смерць, канец. Нехта сказаў: — Калі бомба пацэліць у дом, то тут усім крышка... Арабей.
•••
І крышка — і кончана, і ўсё тут. — Надзя, налі нам піва, і крышка, — просіць Атрошчанка. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кры́шка 1 ’века, накрыўка’ (ТСБМ, Нар. сл., Жыв. сл., Сцяшк.). Гл. крыша.
Кры́шка 2 ’патэльня, на якой пякуць паляніцы’ (Доўн.-Зап., ПП). Гл. крышка 1.
Кры́шка 3 ’малая колькасць’ (Кліх). Да крыха (гл.).
Кры́шка 4 ’смерць, канец’ (ТСБМ). Метафарычны перанос ад крышка 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
на́крыўка ж. покры́шка, кры́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ве́чка ср. кры́шка ж. (банки и т.п.)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ве́ка ср. кры́шка ж. (гроба, сундука и т.п.)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стальні́ца ж.
1. (крышка стола) столе́шница;
2. обл. разде́лочная доска́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стальні́ца, ‑ы, ж.
1. Верхняя дошка, крышка стала. А паставілі посуд — Стальніца Увагнулася, просіць падпоры. Калачынскі. На стальніцы ляжаць тонкія скрылёчкі ружовага сала. Лужанін.
2. Абл. Шуфляда стала. [Мама:] — Брусок, Міша, у стальніцы вазьмі. Я косы панясу. Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кро́шкі ’крыху’ (Булг., Нас.). Гл. крышка 3.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)