крыль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Прамысловая назва некаторых відаў марскога рачка.

|| прым. кры́левы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кры́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кры́ль
Р. кры́ля
Д. кры́лю
В. кры́ль
Т. кры́лем
М. кры́лі

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крыль, -ля́ м., зоол. криль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыль, ‑я, м.

Прамысловая назва планктонных марскіх рачкоў.

[Ад гал. kriel — драбяза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крыль ’трус, кролік’ (Дразд.). Гл. кроль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кри́ль крыль, род. крыля́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)